Hoe sterk is de eenzame fietser

.....die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant?
Een vraag in de eerste zin van het bekende lied van Boudewijn de Groot. En om deze vraag maar gelijk even te beantwoorden : nou, nog niet zo heel sterk.
Met de nog wat vermoeide beentjes van gisteren was het vandaag hard werken tegen de straffe wind in. En omdat ik me voorgenomen had hetzelfde rondje als gisteren te fietsen betekende dat dus het eerste half uur pal tegen de wind in. Die had vandaag besloten om hard uit het zuiden te blazen en leverde een hartslag op die zich ver buiten de paden van de D1-zone begaf.
Het was ook wat frisser dan gisteren en dat veroorzaakte dan ook gelijk weer een paniekreactie bij de gemeentelijke instellingen. Er was weer flink gestrooid, iets waar mijn schoongepoetste en glimmende makker helemaaaaaaal niet van houdt!
Een naar mijn mening ook totaal overbodige actie, met de zon en harde wind en een temperatuur van een paar graden boven nul zijn de wegen in no time schoon en droog. De wegen waar niet gestrooid was lagen er dan ook stukken beter dan het met zout bewerkte asfalt wat veel langer nat, glad en vuil blijft. Tot zover mijn ongezouten mening over dit onderwerp die geen enkele ambtenaar zal weerhouden om nutteloos werk te doen.
Het moeilijke eerste deel werd natuurlijk gecompenseerd door een door de wind gestuwd evenredig makkelijk laatste half uur waardoor ik de 69 km in vrijwel dezelfde tijd voltooide als op de zaterdag.
Al met al een goed fietsweekend dat voor heel veel herhalingen vatbaar is.