Maar goed, ik was ook uitgenodigd en dus ging ik op weg naar Den Haag. Even de avond ervoor het adres in Navigon zetten....even....dacht ik. Was ook even vergeten dat het zo'n hopeloos traag programma is en na 3 pogingen sloeg m'n iPhone op tilt en heb ik het opgegeven. Heb het in de auto onderweg tevergeefs nogmaals geprobeerd maar Truus kon geen GPS signaal vinden en bleef sprakeloos. Dan maar op het ouderwetse Ton-Ton richtinggevoel en die bleek maar weer eens feilloos te werken (helaas nog niet beschikbaar voor de iPhone) dus reed ik mooi op tijd de straat van bestemming in.
Amber was er ook net. Ze stond al aan te bellen terwijl ze wat snoep aan een paar schoolkinderen gaf. Ze had een wijnfles in haar hand en ik zag dat ze de schroefdop erop draaide en 'm weer in de verpakking liet zakken. Met haar hand veegde ze haar mond af en stapte door de inmiddels geopende deur naar binnen.
Vreemd, dacht ik, terwijl ik even verderop de auto parkeerde.
Ook voor mij ging de deur na een korte zoem en een klik open en stapte ik naar binnen. Trapreden gingen omhoog en op de 4e ervan zat een muis mij aan te kijken. Ik was blij dat AJ hem nog niet had gevangen toen ik zag dat hij een klein koksmutsje op had. Ik dacht Ratatouille! Met het eten zou het helemaal goed komen!Uiteraard kregen we gelijk een rondleiding door het huis (AJ liet me later de geheime Heineken-inloopkast nog even zien) en vooral het zien van de racefietsen in de keuken deed m'n fietshart goed. Daar waar ze horen. Bij de primaire levensbehoeften. Eten en fietsen. :-)
Toen ook de dame des huizes, aka Nicolien, aka Nico, was gearriveerd barstte de gezelligheid helemaal los! Toastjes werden er bijgesleept, de drank vloeide rijkelijk en er werd vooral veel gekletst en gelachen. Ook de pastamaaltijd die daarna op tafel (in de ruimste zin van het woord) werd getoverd was "tutto bene" en verdiende zeker bonuspunten voor het DoncCradySter-klassement. Als niet-jurylid mag ik helaas geen punten toekennen maar mag uiteraard de jury wel beïnvloeden!
Uiteraard werd er ook veel over fietsen gepraat en Alpe d'HuZes. Logisch als je elkaar via die 2 dingen hebt leren kennen en natuurlijk gingen de plannen voor de komende editie over tafel tussen de thee, koffie en kruidnoten door. Een mooie avond met mooie mensen en dat soort gezellige avonden kunnen mij niet lang genoeg duren. Alleen kan je dat een chirurg in opleiding met werkdagen van tig uur niet aandoen!Toen ook de dame des huizes, aka Nicolien, aka Nico, was gearriveerd barstte de gezelligheid helemaal los! Toastjes werden er bijgesleept, de drank vloeide rijkelijk en er werd vooral veel gekletst en gelachen. Ook de pastamaaltijd die daarna op tafel (in de ruimste zin van het woord) werd getoverd was "tutto bene" en verdiende zeker bonuspunten voor het DoncCradySter-klassement. Als niet-jurylid mag ik helaas geen punten toekennen maar mag uiteraard de jury wel beïnvloeden!
Om een uur of 11 was het dus mooi geweest, zeker weten, en ik zeg : op naar het volgende DoncCradySter-etentje! Ik vond zo'n extra onpartijdig jurylid wel een goed idee! :-)) Ja toch? Niet dan?
P.S.
Door mijn aanhoudende verkoudheid kan het zijn dat ik bepaalde dingen niet helemaal goed heb gezien of gehoord en misschien is het dan ook verstandig om voor een "second opinion" even naar het blog van Amber te surfen.
