De wreedste maand

Het begon afgelopen woensdagavond met een wat zere keel. De nacht van woensdag op donderdag bleek geen wonderdokter want gisterochtend stond ik op met dezelfde keelpijn. Maar goed, nog niks bijzonders aan de hand, een aspro en een strepsiltje deden de klachten toch redelijk verdwijnen en gisteravond kroop ik dus vol vertrouwen op de Tacx om de laatste restjes eruit te zweten.
Het ging best lekker, 1 uur en een kwartier, 36km, en ondertussen de film Mirrors op de tv bekeken. Ook de waterval was al wat minder dan vorige week (het lichaam gaat er ook aan wennen) dus ik was tevreden.
Vanochtend voelde ik mij echter een stuk minder en op dit moment, aan het eind van de vrijdagmiddag, voel ik me toch wel flink beroerd. Er moet een wonder gebeuren wil ik dit weekend gaan fietsen, voorlopig zet ik een streep door zaterdag en zondag. Het is niet anders, volgende week maar weer. Nu eerst even uitzieken.
Oktober, de wreedste maand volgens BLØF.

Licht en donker

Hoewel het in eerste instantie de bedoeling was om vanavond weer op de Tacx te kruipen werd het toch een lekker ritje buiten. Na het werk snel naar huis gefietst (goede warming-up) en nog sneller omgekleed zodat ik binnen een kwartier al weer buiten stond, nu met een andere fiets onder m'n kont.
Wel even wat lichtbronnen meegenomen om het laatste half uur niet tegen een bon aan te lopen (fietsen) maar het eerste uur ging het nog makkelijk zonder.
De Van Brienenoordbrug en omgeving was het doel, 2 series van 2 x op en neer (of heen en weer, het is maar net hoe je het bekijkt) met daartussen 8 min. rustig. Niet de meest schone omgeving die je je kan voorstellen met al het verkeer maar het moest maar, ik was al blij genoeg dat ik lekker in de buitenlucht bezig kon zijn. Niet inademen is bij deze sport helaas geen optie, bij onderwaterhockey kan ik het wél aanbevelen, heel erg zelfs!
Ik had goede benen vanavond en veel energie in mijn lijf en het ging dan ook lekker. Halverwege de 2e serie begon de schemering toch wel in te vallen en verhuisde de zonnebril in de achterzak. Dat scheelde een stuk, alsof de klok even werd teruggedraaid.
Na de 2e serie stopte ik even om het licht op de fiets te bevestigen om daarna nog rustig 10km uit te fietsen naar huis. Een lekkere pittige avondrit van 41km en 1 uur en 22 min. op het zadel.
Donderdag staat in principe wel de Tacx op het programma, maar het zou zo maar weer anders kunnen worden. In de toekomst kijken is vreselijk lastig, vraag maar aan Erwin Kroll.

Dongen

Met zoveel mogelijkheden op de mountainbikekalender was het moeilijk kiezen vandaag. Ik moest kiezen tussen 2 bekenden en 1 onbekende. De Wouwse Plantage en Bladel waren mij de laatste keren erg goed bevallen maar ik besloot uiteindelijk het avontuur aan te gaan en de onbekende tocht vanuit Dongen te gaan rijden. In 45 minuutjes vanuit Capelle was ik er al (netjes aan de snelheid gehouden) en werden we naar een met hekken omsloten parkeerterrein gedirigeerd. Bij de ingang werd het kenteken en naam genoteerd en 10 minuten later kon ik mijn auto met een gerust hart achterlaten. Het was een paar honderd meter naar de start/inschrijving en ook daar was alles prima geregeld door toerclub De Kleppers met een grote fietsenstalling en genoeg schrijvende pennen (!) bij het inschrijven.
Bovendien kreeg ik bij de inschrijving een handig polszweetbandje (met rits, handig om wat geld of een sleutel o.i.d. in mee te nemen) en een kaartje overhandigd met daarop de "gedragscode MTB" (ontwikkeld door o.a. de NTFU, de KNWU en Staatsbosbeheer). Eindelijk een organisatie die de moeite neemt om de deelnemers op hun verantwoordelijkheden te wijzen en eigenlijk zou ik dit kaartje elke week in m'n handen gedrukt moeten krijgen!
Om 8.50 uur ging ik op weg voor 60km en ik hoopte op betere benen dan de dag ervoor.
Eerst langs het Wilhelminakanaal en de brug over en daarna het bos in, eerst in de richting van Dorst. Het begin was gelijk pittig, een paar steile klimmetjes met zand en ik moest zelfs 2x van de fiets omdat de koude spieren nog even weigerden. Daarna werd het het wat vlakker en ging het over mooie bospaden waar de prachtige herfstkleuren samen met de inmiddels volop schijnende zon voor een mooi plaatje zorgden.
TC De Kleppers had z'n werk goed gedaan, goed uitgepijld met gele pijlen en witte linten was de route moeiteloos te volgen en bij elke wegoversteek stonden verkeersregelaars dus en kon lekker worden doorgereden. Na zo'n 20km ging het even door het nog stille dorpje Dorst en daarna een stuk langs de spoorbaan. Ik sloeg linksaf in het spoor van 3 mannen die er een lekker tempo op nahielden en was het even oppassen geblazen. We werden over een smal pad langs schrikdraad geleid en was het even opletten dat het niet een al te "schokkend" parcours werd. De Schotse Hooglanders aan de andere kant van het draad keken even verschrikt op toe we passeerden, maar gingen daarna rustig verder met hun zondagochtendontbijt.
Na zo'n 30km was het tijd voor de controle c.q. verversingspost waar het gezellig druk was. Thee, sportdrank, bananen en vooral van de grote schaal met heerlijke suikerwafels werd ik blij. Ik moest mij beheersen om niet te gulzig over te komen en beperkte mij tot 2 bekertjes sportdrank en 1 suikerwafel die met heel veel smaak werd weggewerkt.
Het was een pauze van hooguit 5 minuten en daarna ging ik weer verder voor de tweede helft van de tocht. Nog steeds over mooie paden ging het over een deel van de Oosterheide en de Teteringse Heide, daarna terug de snelweg over en weer richting Dongen.
In vergelijking met de dag ervoor ging het vandaag erg lekker en het slechte gevoel in de benen was geheel verdwenen en ook mijn voeten hadden het naar hun zin. Wat kan er in een periode van zo'n (even tellen) 17 uur toch veel veranderen, en zo goed had ik nou ook weer niet geslapen!
Op de terugweg was er een heel leuk technisch gedeelte wat over een vaste mountainbikeroute liep met wel 10 of 12 verhoogde S-bochten vlak achter elkaar waar je met wat behendigheid toch met aardig wat snelheid doorheen kon. Een goed stukje voor het oefenen van de stuurvaardigheid.
Hoewel ik nog wel een tijdje had door willen rijden kwam het einde na zo'n 2 en een half uur rijden toch in zicht en was er nog een toetje in de vorm van een steile heuvel. Deze werd 2 maal van verschillende kanten beklommen maar helaas zorgden een groep begeleiders met jonge kinderen voor een opstopping waardoor het niet helemaal fietsend lukte. Jammer, maar ook daar moet rekening mee gehouden worden, iedereen heeft recht op zijn eigen tempo. Iets wat vooral de deelnemers op een crossfiets nog wel eens vergeten, meer snelheid geeft niet meer rechten!
Het laatste stukje ging weer langs het kanaal en via een fietsbrug reed ik Dongen weer in waar ik na 62km en 2 uur en 41 min. weer bij Café De Viersprong arriveerde.
Een bijna perfect georganiseerde tocht over een prachtig parcours, hulde voor de organisatie! En als ik volgende keer Dongen op de kalender zie staan hoef ik niet meer te twijfelen.
Met een nog vrijwel schone fiets (op wat zand na) ging het om ± 12.00 uur weer richting Capelle, de zondag was weer goed besteed. Dongen, tot ziens!

Strij(d)en

Vandaag stond er weer een duurtraining op het programma, een rondje Strijen, met de klok mee deze keer. Zo'n 3,5 tot 4 uur fietsen, wat ik toch wel de gehele winter elk weekend probeer vol te houden als het weer het een beetje toelaat. Op weeronline nog even snel opgezocht hoe de wind stond, en die was zuid, en om 11.15 ging ik van start.
Voor het eerst met de lange broek en de overschoentjes aan op de racefiets, want hoewel het zonnetje al een beetje tussen de wolken door probeerde te komen was het toch fris, een verschil van bijna 10 graden met vorig weekend. Maar met weer een droog weekend in het vooruitzicht had ik helemaal geen reden tot klagen.
Het rondje Strijen dus met de klok mee en dat betekende eerst richting Alblasserdam, Papendrecht en langs de Nieuwe Merwede richting de Kiltunnel, waarbij vooral het stuk van de pont bij De Kop Van 't Land tot aan de tunnel erg mooi is.
Het begin ging nog wel aardig maar al snel bleek dat ik geen goede benen had. Die wilden absoluut niet meewerken vandaag en later kwamen daar nog eens 2 tegenstanders bij.
Richting de Kiltunnel merkte ik dat de wind toch wat meer westelijk aan het waaien was, dus hij draaide lekker met me mee, de verkeerde kant op wel te verstaan! En met die slechte benen snakte ik naar een lekker stukje wind mee. Dat zat er voorlopig dus even niet in en was het wachten tot het laatste deel van de route.
Ik probeerde m'n gedachte van het slechte gevoel af te zetten en van de mooie natuur te genieten wat maar gedeeltelijk lukte want ook m'n voeten wierpen zich op een gegeven moment in de strijd. Een branderig gevoel onder m'n voetzolen ging steeds meer irriteren en bij Westmaas was ik het zat. Ik stopte even om mijn overschoentjes uit te doen en om de voeten even te luchten. Gelukkig was het daarna een stuk minder en ging ook het fietsen weer wat beter langs de Binnenbedijkte Maas in de richting van Maasdam. Dáár kreeg ik de wind uiteindelijk in de rug en de laatste 25km zorgden toch nog voor een redelijk happy end. Dan ben je het strijden tegen alle ongemakken weer snel vergeten. Na 110km en 3 uur en 42 min. was ik weer terug in Capelle.
Ik had het opgenomen tegen 3 tegenstanders, een beetje oneerlijk maar gelukkig maakte de mooie herfstdag veel goed en voelde ik mij toch de winnaar van de dag.

Capelle - Strijen

Share your bike routes @ Bikely.com

Met de kraan open

Gisteren en vandaag weer de eerste kilometers op de Tacx gereden. Alhoewel, kilometers, ik ging geen centimeter vooruit.
De wielen draaiden rond, het tellertje registreerde, maar ik bleef 2 x een uur lang waar ik was : in mijn woonkamer, voor de tv.
Met een dikke portemonnee is het mogelijk om mij virtueel op de mooiste plekjes te laten fietsen, maar voorlopig moet ik mij tevreden stellen met de voor een fietser meest saaie omgeving die je maar kan bedenken. Minuten duren uren, uren lijken wel dagen. Ik haat het. En toch is het lekker. Waarom?
Omdat je er zo heerlijk van gaat zweten.
Tijdens het "thuisfietsen" openbaren zich de wonderen van het menselijk lichaam. Liters water zoeken een weg naar buiten door de miljoenen poriën in de huid, het is fietsen met de kraan open. Zonder zon en wind heeft het lichaam moeite om de geproduceerde warmte kwijt te raken en als 2 kabbelende bergbeekjes stroomt het water langs mijn armen naar beneden. Mijn buik en rug voelen aan als visvijvers en de zeem in mijn fietsbroek klinkt als een wasmachine. Dezelfde als waar hij later in zal verdwijnen.
Gisteren en vandaag hield ik het, ondertussen kijkend naar de film "Deathrace", een uur vol. Regelmatig tempo, de hartslag zo rond de 130, netjes in de D1-zone.
60 minuten. Hoe ik het ooit 3 uur achtereen heb volgehouden is mij een raadsel.
Ik en mijn Tacx, het is een haat-liefde verhouding.

Thuis op de fiets

Er zijn mensen die fietsen 1.000 km per jaar.
Er zijn er die fietsen 10.000 km per jaar.
Ja, er zijn er zelfs die wel meer dan 50.000 km per jaar op een fiets zitten.
En als je zoveel van fietsen houdt dat je echt geen minuut zonder kan, dan zorg je gewoon dat je na het fietsen kan gaan zitten uitrusten...................op een fiets!
















Ben je gek van fietsen en zoek je nog een paar leuke tafels en stoelen voor de inrichting van je huis ga dan eens kijken op www.bikefurniture.com.

Herfstweekend

Hoe mooi wil je het weer hebben in oktober? Zoals dit weekend dus! Heerlijk fietsweer met weinig wind, zon en een aangenaam temperatuurtje.
Na vrijdagavond mijn racefiets weer te hebben opgehaald na zijn onderhoudsbeurt was het zaterdag een uitgelezen dag om te kijken hoe soepel het allemaal weer draaide. Na 2 weken niet gefietst te hebben (het woon-werk verkeer even buiten beschouwing gelaten) was het ook afwachten hoe het met de benen zou zijn. Na hevige twijfel over de kleding (lange broek/korte broek, jackje/geen jackje) ging het om 10.00 van start in toch bijna een volledig zomertenue (alleen het ondershirt met lange mouwen gaf er een herfsttintje aan). Ik had me voorgenomen om een rondje Brielse Meer te rijden, zo'n 105km. Na de uitspatting van 2 weken terug ga ik dit al bijna als een "klein" rondje beschouwen!
De motor moest even op gang komen maar na zo'n half uurtje ging het toch verbazend lekker en zat ik al weer te genieten van het mooie natuurschoon. Langs de Oude Maas en na de Heinenoordtunnel aan de andere kant over het Zalmpad naar Oud-Beijerland. Even om het mooie haventje heen en daarna verder over de Spuidijk richting de pont bij Nieuw-Beijerland.
Ook de Bernisse is een prachtig gebied en dubbel zo mooi in het zonnetje met alle herfstkleuren en geuren. Met de wind in de rug was ik er voor het mooie eigenlijk te snel doorheen, maar m'n hoofd moest met m'n benen mee want die hadden er ook zin in.
Na de brug bij het Brielse Meer ging het weer terug richting Capelle nog steeds in een lekker ontspannen tempo tussen de schapen door manoeuvrerend langs de Brielse Maas. Vervolgens via Spijkenisse en de Carnisse Grienden weer richting de Van Brienenoordbrug die ik nog even voluit in het zog van een brommer omhoog ging.
Na 105km en 3 uur en 28 minuten was ik weer terug. Een heerlijk rondje en lekker gereden.

Vandaag was het weer eens tijd voor een rit op de mountainbike. Even terugbladeren in mijn schema: 22 mei 2008 had ik daar voor het laatst op gezeten.
Uit de weer overvolle mtb-kalender had ik voor Sprundel gekozen, lekker dichtbij, niet teveel hoogteverschillen. Een mooie tocht om weer een beetje te wennen.
Het was een beetje nevelige ochtend maar gelukkig niet koud en om precies 9.00 uur reed ik weg bij café De Drie Zwaantjes. Het begin ging over wat asfalt en langs wat weilanden om wat warm te worden maar daarna kon de pret beginnen. Vraag me niet naar de route, het was draaien en keren in een voor mij onbekend terrein, maar het was wel mooi. Veel bos (zullen de Rucphense Bossen wel zijn geweest) met aardig wat technische stukjes. Tot aan de verversingspost (na 23km) deed ik het relatief rustig aan om het andere sturen weer een beetje in de vingers te krijgen. Na de korte rustpauze werd ik echter ingehaald door 3 mannen die het tempo er aardig in hadden. Ik twijfelde even maar besloot toch maar aan te haken. In de rug van een man in het paars en aan hun shirts te zien 2 plaatselijke helden kachelde het lekker door over de bospaadjes en ik kreeg er steeds meer lol in. Het mooiste stuk van het parcours was duidelijk in de 2e helft gestopt en er zaten zelfs wat kleine heuveltjes in. Even leken we de paarse trui kwijt te raken toen hij uit balans in een plas van zeker een halve meter diep terecht kwam en tot aan zijn knieën in het bruine water verdween. Na zo'n 10 minuten sloot hij met een broek in 2 kleuren weer aan.
Op een prima uitgepijlde route kon ik het tempo makkelijk volgen en ook de technische stukjes gingen steeds beter en het tempo bleef hoog tot we zo'n 3 km voor Sprundel het asfalt opdraaiden richting het einde. Ik liet de anderen gaan en besloot het resterende stukje tot aan de auto lekker rustig uit te rijden.
Hoewel de zon geen kans had gezien om de nevel en de bewolking te verdrijven was ook dit weer een heerlijke fietsrit geworden, 47km lang en in net geen 2 uur volbracht. Ondanks de modder in mijn neusgaten volgende week weer!

Wat als.....?

Ik denk dat veel fietsers uit het toertochten- en cyclopeloton het zich wel eens hebben afgevraagd. Hoe ver had ik kunnen komen als ik als kleine jongen op wielrennen was gegaan? Droomden we allemaal niet van de Tour als we op onze fietsjes door de straten raceten?
Er zullen er net als ik veel een andere kant zijn opgegaan, andere sporten, andere interesses. Er er dan pas veel later (te laat) achter komen dat dat fietsen toch wel heel erg leuk was en is.
Gelukkig kunnen we ons nu uitleven in de vele cyclo's die er worden georganiseerd voor al die toerfietsers en ondertussen bladeren we oude fotoboeken door. Wat als...?

Daar zijn we weer

Terug na een weekje radiostilte. Druk in de weer geweest om mijn weblog in een nieuw jasje te steken. Ik hoop dat 'ie jullie bevalt, ik ben er in ieder geval heel tevreden over.
De racefiets is voor onderhoud bij de fietsspecialist, tijd voor nieuw vet op alle plekken waar het nodig is en vervanging van wat kleine dingetjes. Dus afgelopen week niet gefietst! En deze week ook niet!
Even afstand nemen van het fietsen om straks weer ontzettende honger te krijgen.
Maar langer dan 2 weken ga ik dat dus niet volhouden, de mountainbike staat gewoon op een bijna ranzige manier naar me te lonken. Aanstaand weekend dus maar het eerste blubberritje gaan maken, ik heb er best zin in. Zeker nu ik de Dirt Worker in huis heb (zie foto). Lees hier hoe handig 'ie is.
Ook hard bezig geweest met het maken van het nieuwe trainingsschema en daar gaat nog even wat tijd in zitten. Voorlopig alles lekker relaxed en met goede zin de winter in!