Je weet dat het tijd is als de helft van je broeken niet meer passen, je t-shirts aanvoelen als dwangbuizen en als de knoopjes spontaan van je overhemd springen. "I don't need therapy, i just need to go CYCLING" staat er op 1 van m'n t-shirts die ik nog wel durf aan te trekken. Een simpele maar heldere conclusie.
Om inspiratie op te doen ben ik teruggekeerd naar m'n blog en heb veel verhalen teruggelezen. Mooie herinneringen kwamen weer terug en ook leuk om te zien dat er blijkbaar nog regelmatig naar mijn blog wordt gekeken. Vorige maand nog zo'n 300 pageviews!
Fietsen en bloggen, dat ging me altijd goed af. Zonder nog duidelijke doelen in het vooruitzicht (behalve die overtollige kilo's kwijtraken dan) zal ik proberen om wat berichtjes te plaatsen. Benieuwd of er nog "oude" lezers terugkeren.
Als je ergens op tijd moet zijn kan je ook je wekker té vroeg zetten. Dat klinkt tegenstrijdig maar wordt waarheid als je niet gelijk je bed uitstapt als de wekker afgaat. Nog even een keertje omdraaien (je hebt tenslotte tijd zat) is dan funest. Het gevolg: weer in slaap vallen, anderhalf uur later en dus veel te laat wakker worden om naar de MTB-tocht in Prinsenbeek te gaan!
Die plannen kon ik dus eergister gelijk in de prullenbak gooien en ik had geluk dat ik echt alle spullen de avond ervoor al had ingepakt en klaar had staan anders had ik, mede beïnvloed door het mistige koude weer, waarschijnlijk een zondag op de bank doorgebracht.
Het alternatief was een autoritje richting Kaatsheuvel en het rijden van de MTB-route rond de Loonse- en Drunense Duinen. Zo gezegd, zo gedaan.
Het is een drukte van belang als ik de parkeerplaats van Café De Roestelberg oprij. Het sombere weer heeft de wandelaars (met en zonder hond) niet tegengehouden om massaal de wandelschoenen aan te trekken. Het is dan ook even zoeken naar een plekje maar er is gelukkig voldoende parkeerruimte.
Snel de crosser uitladen en 10 min. later rij ik het MTB parcours op. Illegaal, dat wel, want ik heb geen dagvergunning en de bijbehorende sticker a € 2,50 gekocht. Dan maar hopen dat er met deze algehele drukte van wandelaars en fietsers niet gecontroleerd wordt en ik beloof plechtig dat ik de volgende keer gelijk een jaarvergunning aanschaf!
Het parcours begint al gelijk met een paar pittige heuveltjes die pijn doen aan mijn nog niet opgewarmde spieren. Gelukkig wordt het daarna wat vlakker en kan ik een beetje in m'n ritme komen. De route slingert zich door de bossen op een mooie singletrack met een stevige ondergrond van zand dus het is lekker doorrijden. Een klein nadeel van de crosser (t.o.v. een geveerde mountainbike) is wel dat ik elke kuil en hobbel voel maar daar staat tegenover dat 'ie wel wat wendbaarder is.
Het is geen overdreven moeilijk, gevaarlijk of technisch parcours dus ik kom onderweg nogal wat vaders, moeders en kinderen tegen die het ook eens willen proberen. Uiteraard leuk maar af en toe zakt het tempo naar bijna 0 en is het gedwongen in de remmen. Even wachten op een wat breder stuk en er dan snel voorbij, het levert allemaal geen problemen op en zo moet het ook. Respect voor ieders mogelijkheden en tempo!
Het eerste rondje eindigt na 25 km weer bij De Roestelberg in een strook met diep mul zand waar ik in mijn eerste poging niet doorheen kom en van de fiets moet. In het 2e rondje nog maar een keer proberen.
Na 10 min. eet- en drinkpauze ga ik weer verder voor deel 2. Nog even een klein beetje lucht uit de voor- en achterband laten lopen en dan weer in de pedalen. Het is nog een beetje zoeken naar de juiste bandenspanning maar ik voel gelijk dat het nu vooral op de boomwortels e.d. wat comfortabeler rijdt.
Het 2e rondje is qua fietsers duidelijk wat stiller en zonder oponthoud ben ik na ruim een uur weer bij de lastige zandstrook die mij eerder nog van de fiets dwong. Nu lukt het me wel om zonder een voet aan de grond te zetten er doorheen te komen en het is dan ook een mooie afsluiting van de rit.
Het was mijn vuurdoop op deze route maar het is me erg goed bevallen. Zeer goed berijdbaar en in een prachtige omgeving. Hier gaan we zeker nog eens terugkomen maar volgende keer wel met de mountainbike want de spieren in armen, rug en nek hebben aardig op hun donder gekregen.
En voor de degenen die écht tijd over hebben kan je onderstaand de hele route bekijken:
Op 1 november was het 20 graden en fietste ik in korte broek en korte mouwtjes. Als de wereld dan zo op z'n kop staat kan ik net zo goed weer gaan bloggen.
Het is ff geleden maar daar zijn we weer. Ik ben benieuwd of er na 4 jaar nog wat lezers zijn overgebleven....
Nieuwkuijk en Vlijmen. 2 Brabantse dorpen, aan elkaar geplakt met de A59 als scheidslijn. De organiserende toerclub was de drukke snelweg overgestoken om vanuit Nieuwkuijk een mooie MTB tocht te organiseren.
Ik ben ruim vóór de officiële starttijd aanwezig maar moet aansluiten in een lange rij die half binnen en half buiten 't Patriaat ongeduldig staat te trappelen. November houdt maar niet op met mooi zijn en ook nu is het weer heerlijk fietsweer die vele mountainbikers op de been heeft gebracht. En iedereen is er vroeg bij.
Een lange rij zou een aantal jaren geleden hopeloos vast hebben gestaan maar deze beweegt gestaag naar voren. "Scan en Go!" is al een tijdje de remedie tegen filevorming bij de inschrijving en dat het werkt merk ik aan het feit dat ik in no time bij de tafel met de vertrouwde invulformuliertjes sta. Geen voorinschrijving en elektronische registratie voor mij maar nog gewoon old school betalen en worstelen met slecht of niet schrijvende pennen. Zonder bril kan ik amper m'n eigen handschrift lezen, ook daar heeft de tand des tijds toegeslagen, maar even later mag ik geregistreerd op weg.
Aardig wat asfalt in het begin, maar ja, het bos is nou eenmaal niet tegen de bebouwing gegroeid dus het duurt even voordat we het gebied van de Loonse en Drunense duinen inrijden. Een goede warming-up.
Het gaat voor geen meter. De vrijwel droge bosgrond lijkt wel vette klei en ik heb het idee dat ik niet vooruit kom. Zijn het m'n benen? M'n fiets?
Nou weet ik dat m'n conditie nog niet om naar huis te schrijven is, maar zo slecht?
Toch maar even m'n fiets checken en een aanlopende voorrem blijkt de boosdoener. Nadat het euvel verholpen is gaat het toch ineens een stuk beter!
Er is een leuke route in de mooie herfstbossen neergelegd, niet al te uitdagend maar met het heerlijke novemberweer is het toch weer genieten. Draaien en keren, af en toe wat langere stukken, zand en welgeteld 1 modderplas. De winter lijkt nog zo ver weg en dat mag nog wel even zo blijven. Even ben ik bang dat de Zeeuwse zuinigheid is overgewaaid naar Brabant als de verversingspost maar niet in zicht komt. Gelukkig kan ik na 37 km toch nog genieten van mijn favoriete suikerwafel en sportdrank terwijl ik gelijk even kan bijkletsen met wat bekenden. In de drukte ontdek ik Wim IJpelaar (Dondersgoed) en René Franssen (Nootdorpse Kippen) en terwijl we bijna uitgerookt worden door een brandende vuurkorf is het leuk om even onze ervaringen uit te wisselen.
Het is nog krap 15 km tot aan de finish en het duurt dan ook niet lang voordat de start/finishboog in zicht komt.
Na de tocht in Dongen 3 weken geleden was ook dit weer de moeite waard en ik begin weer lekker in het mountainbikeritme te komen. Over blogritme kan ik nog niet echt spreken maar misschien komt dat ook wel weer op gang.
Tot de volgende keer!
Bloggen ging mij altijd redelijk makkelijk af. Vanaf sept.2007 kon ik er toch regelmatig een aardig verhaal uitpersen en waren de reacties hierop altijd heel positief. De laatste tijd is hier echter zwaar de klad ingekomen en is het hier heel stil geweest en het aantal bezoekers dan ook terecht flink teruggelopen. Enerzijds omdat de inspiratie ontbrak, en aan de andere kant omdat mijn privéleven dusdanig is veranderd dat het mij gewoonweg aan tijd heeft ontbroken. Ook het aantal kilometers en toertochten is een stuk minder dan vorige jaren en dat terwijl Alpe d'HuZes 2011 nu toch héééél dichtbij komt. Krijg ik hier de rekening voor gepresenteerd? Op 9 juni zal ik het weten maar hoop dat de vele trainingsritten van voorgaande jaren mij toch een soort van "basis klimvermogen" hebben opgeleverd. Ik heb dan ook nog steeds vertrouwen dat die 6 x omhoog me gaat lukken al zal het zeker niet zo gemakkelijk gaan als vorig jaar! Mijn verslag hiervan zal uiteraard nog te lezen zijn al moeten jullie daarvoor wel even verhuizen naar ons teamblog. Dit is het LAATSTE blogbericht wat hier zal verschijnen en ik wil dan ook gelijk iedereen bedanken voor alle mooie, leuke, inspirerende en emotionele reacties die ik op mijn verhalen heb ontvangen!
Maar niet getreurd..........er komt een nieuw blog. Vanaf augustus/september zal ik beginnen met een nieuw hoofdstuk in mijn fietsleven en dus nog even de zomer door en dan ben ik weer terug. Hoe? Dat laat ik nog even aan jullie verbeelding over..........
